In het land van de interreligieuze dialoog : TUNESIË

 

Door Ridha Kéfi

De Tunesiërs zijn voor 99 % moslims. Het joodse volksdeel telde in het begin van de 20^ste eeuw ongeveer 100.000 personen. Sinds de onafhankelijkheid in 1956 en door de gespannen verhoudingen tuisen Israël en de Arabische landen is dit aantal sterk teruggelopen.

 

Heden ten dage zijn er niet meer dan 2.000 joden in Tunesië. Het aantal christenen is praktisch te verwaarlozen, alles bij elkaar niet meer dan een handjevol Europeanen of studenten afkomstig uit Afrika ten zuiden van de Sahara. Op de 20.000 katholieken die er in Tunesië zijn (0,20 % van de totale bevolking), zijn er niet meer dan een duizend praktiserend.

[N.B.Meer weten ? Klik hier.]

 

In 1930 werd er in Tunesië een Eucharistisch Congres gehouden. De moslimbevolking werd daardoor zeer pijnlijk getroffen, vooral door het openlijke proselitisme dat er tentoongespreid werd. Door de Witte Paters werd toen de IBLA ("Institut des Belles Lettres Arabes") opgericht en hebben daarmee de impact van deze gebeurtenis sterk kunnen verzwakken. Dit instituut bestaat nog steeds. Een lid van deze Missiecongregatie, Pater Michel Lelong, organiseerde in 1956 een trilaterale ontmoeting voor joongeren, moslims, christenen en joden.

Sindsdien gaat deze interreligieuze dialoog in Tunesië door. Bijvoorbeeld: de PISAI (Pontificaal Instituut voor de Arabische en Islamitische Studies), opgericht ook door de Witte Paters, was gehuisvest in La Manouba, vlak bij de hoofdstad Tunis. In 1964werd dit instituut overgebracht naar Rome.

Het bezoek van Paus Johannes-Paulus II op 14 april 1996 aan Tunesië heeft deze verdraagzame onderlinge verhoudingen alleen maar kunnen bevestigen. Tijdens zijn toespraak voor de verzamelde bisschoppen van de Bisschoppen Conferentie van het Maghreb (n.b.: Maghreb is de Arabische benaming van geheel Noord Afrika), benadrukte de nu overleden paus de belangrijkste punten : openstaan voor de ander en wederkerig respect.

Veel Tunesiërs hebben zijn overlijden betreurd. Zij herinneren zich nog steeds hoe de Paus zich verzette tegen de Golfoorlogen van 1991 en 2003, en zijn uitgesproken sympathieke houding tegenover de Palestijnse leider Yasser Arafat.

Uit "Jeune Afrique I'Intelligent" nr. 2321 van 6 juli 2005

vert. H.Remhs.